Vrouwen aan de top of gaan we 'top'less?

Een beetje een gedachtespinsel van mij… Al jaren gaat het er over dat vrouwenemancipatie moet leiden tot meer vrouwen op top posities in het bedrijfsleven. Maar nog altijd zijn in verhouding er veel minder vrouwen dan mannen op deze posities te vinden. Op zich natuurlijk ook begrijpelijk als slechts 18% van alle vrouwen boven 35 jaar fulltime werkt t.o.v. ruim 80% van de mannen. Hoe dit komt? Daar over zijn de meningen verdeeld, maar zelf denk ik dat het toch nog altijd zo is dat de meeste vrouwen uiteindelijk kiezen voor een carrière als moeder. Dat is natuurlijk ook wat wij bij Naron zien. Het is zo lastig om leuke vrouwen te vinden die bijvoorbeeld niet in de zomervakantie op vakantie hoeven, omdat het gezin dan voor gaat. Bij ons is dat al een groot probleem als het vaste team deze zomerperiode al benut en wij dus juist collega’s zoeken die dan extra willen werken.

Uiteindelijk blijkt het tikkende klokje in de meeste vrouwenlijven toch de bepalende factor voor het nemen van belangrijke beslissingen in het leven. Volgens mij komt het er dus gewoon op neer dat veel vrouwen ervoor kiezen dat kinderen krijgen het belangrijkste doel in het leven is en niet de eigen ontwikkeling en zelfontplooiing op het gebied van werk en carrière. Maar ook dat is een duidelijke keuze.

Als ik mezelf dat beseft, dan begrijp ik niet zo goed waarom er quota ingesteld zouden moeten worden om een x percentage vrouwen op topposities te krijgen. Dit is wat minister Bussemaker van Emancipatie wil. Haar campagne begon deze week met de lancering van de website www.navigerennaardetop.nl. Maar je kunt bedrijven en organisaties toch niet dwingen tot het kiezen van iemand op een bepaalde positie omdat zij vrouw is? Dat is positieve discriminatie, maar krijg je daarmee nou de beste mensen op de juiste plaats? Uiteindelijk heeft iedereen er toch alleen maar baat bij als daarvan sprake is?

Wat wel doorbroken zou moeten worden is het zogenaamde handjeklap. Oftewel het ‘Old boys network”, waarin het echt lastig doordringen is. Dat ervaren wij zelfs al als we naar een zakelijke bijeenkomst gaan. Sharon en ik zeggen altijd voor de grap tegen elkaar: “Zoek de vrouwen” en dat is vaak goed zoeken hoor. Dan zijn wij beiden ook nog eens stevige vrouwen in de meest letterlijke zin van het woord en probeer dan maar eens een goed gesprek aan te knopen met al die mannen die vooral heel erg op gaan in elkaar….

Misschien moet er voor worden gekozen om ‘top’less verder te gaan? Want wat heb je er aan als tops sjoemelsoftware oogluikend toestaan of  vlak voor de feestdagen duizenden mensen berichten dat ze op straat komen te staan? Ik vind hem wel grappig natuurlijk vooral door de dubbelzinnigheid. Maar is ‘top’less niet gewoon een goed idee? Direct overleg en in contact staan met de mensen van de werkvloer en de klanten? Zijn zij niet de informatiebronnen die een bedrijf richting kunnen en moeten geven? Zonder de mensen op de vloer en haar klanten weten leidinggevenden immers niet welke kant er op gegaan moet worden. Of is dat toch té simpel gedacht? Ik vrees van wel… Nou ja, vrouwen van Nederland, dan maar topless op weg naar de top?!

Reacties op deze blog of suggesties voor een volgende, ontvang ik graag via Facebook of [email protected]. Tot BLOGwoensdag. Joane vR