Ik zie, ik zie wat jij niet ziet

“Hoe weet u nou wat u moet kiezen?, vroeg de jonge verkoopster toen ik haar naar de prijs vroeg van een leren etui met koeienhuid. Ik was nl. op zoek naar iets waarin ik mijn taststok makkelijk mee kan nemen en kon dus het prijsje niet lezen. Maar als u zo weinig ziet, hoe kiest u dit etui dan uit, vroeg zij zich terecht af. Zo’n grappige vraag had ik eigenlijk nog niet eerder gehad en het is een hele goeie. Want hoe doe ik dat eigenlijk? Hoe kijk ik dan?

Samen met een vriendin die dezelfde erfelijke vorm van Macula Degeneratie heeft als ik, gaan we minimaal eens per jaar een stad bezoeken. Een stadswandeling via het plaatselijke gilde is daarvan vast onderdeel. Zo leren we de stad beter kennen en kunnen we ons oriënteren en makkelijker onze weg vinden. En als je daar dan loopt met taststok, dan geeft dat altijd veel aanspraak. Ook kom je altijd locals tegen die de gids horen vertellen over hun stad en worden de verhalen aangevuld met persoonlijke ervaringen. Fantastisch is dat altijd. En deze keer deden we mijn eigen stad Breda aan. Dan bekijk je je eigen stad weer van een hele andere kant.

Niet arrogant

Ik denk dat maar weinig mensen weten dat ik überhaupt slechtziend ben en al helemaal niet beseffen hoe erg het is. Dat komt omdat ik altijd geleerd heb te roeien met de riemen die je hebt en de verslechtering van mijn zicht gaat gestaag. Telkens opnieuw pas je jezelf dus aan. Recent heb ik een taststok aangeschaft die ik vooral in het donker of bij felle zon gebruik. Details en diepte zien, of liever gezegd het niet zien, is nl. het grootste probleem bij Macula Degeneratie en de lichtgevoeligheid van mijn ogen wordt ook een steeds groter probleem. Ik ben dus niet arrogant als ik je op straat voorbij loop, ik zie en herken gewoon je gezicht niet, helaas.

Schrijver Ronald Giphart

Wist je trouwens dat Macula Degeneratie de meest voorkomende vorm van blindheid is in Nederland. Ronald Giphart is onlangs ambassadeur geworden voor de Macula vereniging. Zijn vader kreeg op latere leeftijd Md en ook Ronald blijkt drager te zijn van het defecte gen. Hoe moet dat nu bij een schrijver, iemand die alles met zijn ogen doet?

Digitale wereld

Zonder dat we ons ervan bewust zijn, leven we in een super visueel ingestelde maatschappij. Alles is digitaal en gaat via smartphone en tablet, maar dat biedt vooral ook veel mogelijkheden. Spraak, spraak en nog eens spraak. Allemaal via deze slimme apparaten. Alleen als iemand in de winkel mij een plaatje op haar telefoon laat zien en zegt, die bh of bikini wil ik. Wat dan? Dan ben ik in de gelukkige omstandigheid dat het mijn eigen winkel is en ik iemand van ons team kan vragen te helpen. En vanwege mijn eigen beperking hebben wij veel oog voor toegankelijkheid. We zijn daarom recent gevraagd ambassadeur te worden voor Breda toegankelijkste Europese stad. Van ruime paden voor rolstoelers tot goede verlichting en grote prijskaartjes voor slechtzienden. Maar ook omgaan met iemand met een beperking is voor team Naron gesneden koek. Spreek de verstandelijk beperkte zelf aan en betrek de begeleider erbij ipv andersom en bij doven en slechthorenden snappen wij allemaal dat we de klant recht aan moeten kijken en duidelijk moeten articuleren. In 2013 maakte Allestoegankelijk.nl al een filmpje hierover wat je nog terug kunt zien via https://www.youtube.com/watch?v=jLk4ThOyX4k&index=9&list=FL8tMf9zYVbGWJs9J1Lr3OIg.

Lucky shot

Om nu terug te komen op de vraag van die jonge verkoopster. Hoe vind ik mijn eigen spullen? Tja, daarop is het antwoord niet zo makkelijk te geven. Toch vaak online en maak ik gebruik van de digitale mogelijkheden. In een winkel herken ik vooral vormen. Ik denk wel dat het vaak een lucky shot is, want natuurlijk zie ik veel over het hoofd. Wel weet ik wat ik mooi vind en wat ik wil. Dat helpt altijd. En denk ik dus een vorm te herkennen, dan geven de handen verdere info. Ook helpt het om vragen te stellen. Uit te leggen dat ik het niet goed zie. Dan blijken er zoveel lieve en behulpzame mensen te zijn. Dat levert vaak bijzondere gesprekken op die zelfs weer aanleiding kunnen zijn om erover te schrijven.

Heb je vragen naar aanleiding van deze blog? Reacties of suggesties? Mail mij of laat het weten via Facebook. Ik ben super benieuwd…

Tot BLOGwoensdag. Joane vR